Och! To dopiero czwarty odcinek WARSZTATU JUBILERA, jeszcze sporo pozostało mi do przeniesienia ze starego bloga. Jakoś nie mogę się zebrać do tego kopiowania, mimo że to dużo szybsze i łatwiejsze od pisania nowych wpisów. Dziś opowiem Ci czym jest: skamoleks, cegły izolacyjne i plaster miodu… fascynująca terminologia, prawda? 😛
SKAMOLEKS + PLASTER MIODU
Czyli z czym to się je, w przenośni rzecz jasna 🙂 Tym terminem określamy ogniotrwałą płytkę do lutowania. Na poniższych zdjęciach, jest to ta największa płyta oraz te brązowe kawałeczki.
Widać po nich stan zużycia, po pewnym czasie bardzo łatwo połamać skamoleks na kawałki, które czasem przydają się do blokowania elementów blachy przy lutowaniu. Do tego powierzchnia staje się chropowata i przypalona, a gdy spadnie nam na nią zbyt dużo lutu, to niestety nadaje się do wyrzucenia. W formie płytek występuje także podkładka nazywana plastrem miodu, jej powierzchnia pokryta jest drobnymi otworami przypominającymi właśnie wytwór pszczół. Dzięki tym dziurkom dobrze utrzymuje ciepło palnika pod blachą, dlatego używając jej łatwiej nagrzać metal i później lutować, oczywiście również jest ogniotrwała.
CEGŁY IZOLACYJNE / PÓŁKI OD PIECA CERAMICZNEGO
W mojej kolekcji płytek znajdują się także mniej typowe podkłady. Ta karbowana płyta oryginalnie używana jest jako półka w piecach ceramicznych. Akurat tak się zdarzyło, że podczas jednego z wypałów w naszym piecu kilka rzeczy wybuchło (czasem się tak zdarza). Pękła wtedy i półka, a skoro ona również jest odporna na bardzo wysokie temperatury (piec można rozgrzać do 1300 °C), to nie mogła się zmarnować 🙂 Bardzo mi pomaga w pracy z dużymi kawałkami srebra, które dobrze jest rozgrzewać także od spodu.
Pewnie ciekawi Cię także ten krążek? On również ma wiele wspólnego z piecem ceramicznym, gdyż jest to fragment cegieł izolacyjnych z takowego pieca. Mój luby przerabiał sobie stary piec elektryczny na gazowy (to dłuuuga historia 🙂 i wycinał w nim 10 cm otwory, po których zostały fragmenty szamotowych cegieł. Choć nazywamy je cegłami to nie mają wiele wspólnego z takimi budowlanymi, największa różnica tkwi w twardości. Cegły szamotowe są ogniotrwałe i miękkie (przynajmniej te stosowane w piecach ceramicznych), bez problemu mogę zrobić w niej otworki czy rowki przydatne przy pracy 😀
WĘGIEL POD KULECZKI
Ostatnią z przydatnych podkładek jest węgiel, taki niepozorny kwadracik. Osobiście używam go tylko do tworzenia kuleczek, robię je na dwojaki sposób. Ze ścinków srebra wybieram drobiazgi o podobnej wielkości, kładę na węgiel i zaczynam delikatnie grzać palnikiem, aż zmienią się w kuleczki. Przy tej metodzie muszę uważać, aby moc palnika nie zdmuchnęła z podkładu gorącej kulki. Kiedy srebro straci ognisty odcień wrzucam je do wykwaszania.
Drugi sposób jest przydatny, jeśli chcę mieć kulki o tej samej wielkości. Nawijam drucik na trzpień / mandrylę (długopis, ołówek, czy cokolwiek okrągłego), jakbym chciała zrobić ogniwka. Tnę drucik na kółeczka i umieszczam je we wgłębieniach wywierconych w węglu. Do wykonania wgłębień najlepiej posłuży frez kulkowy, w takim wypadku mam pewność, że kulki są bardziej okrągłe i o podobnym rozmiarze. Za mistrzów wykonywania najdrobniejszych kuleczek uważa się Etrusków, nawet dziś przy użyciu maszyn i różnorakich technologii nie udało się powtórzyć ich precyzji.
Powyżej widzisz prawie wszystkie podkładki przy wspólnej pracy 😀
Podsumowując, jeśli planujesz pracę z palnikiem i metalami, to bez ogniotrwałego podkładu się nie obejdzie 😀 Aaaa prawie zapomniałam napisać, że takie cegły dostępne są w zwykłych marketach budowlanych. Szukaj cegieł izolacyjnych, ale miękkich, aby dało się w nich „rzeźbić”!!! Nie polecam stosować zwykłych cegieł, gdyż zbytnio wchłaniają ciepło palnika i trudno na nich rozgrzać blachę.
