Jedni Islandię kochają, drudzy nie mogą już słuchać zachwytów tych pierwszych. Gdzieś tam jestem ja, zawieszona pomiędzy zachwytem, a odczuciem, że to miejsce odwiedziłam tylko raz w życiu i to z własnego wyboru. Co mnie urzekło, a co zniechęciło do tej pełnej kontrastów wyspy opisuję dopiero teraz, osiem miesięcy po pobycie na niej! Nie ma to jak refleks, jednakże widzę plusy tej sytuacji, teraz pamiętam rzeczy, które rzeczywiście zostawiły we mnie najmocniejsze odczucia i chciałabym przelać chociaż odrobinę ich na Ciebie
BIEGUN ZIMNA CZY EPICENTRUM GORĄCA?
Myli się ten, kto zimą spodziewa się mrozu niczym z Bieguna Polarnego, średnia temperatur jest wtedy wyższa niż u nas :). Jednak z ilością śniegu na Islandii nie wygramy, szczególnie biorąc pod uwagę nasze ostatnie zimy (to, że akurat teraz trochę spadło, to się nie liczy). Rzecz jasna wraz z mym lubym nie wybraliśmy się na Islandię zimą, gdyż noc polarna i zbyt niskie temperatury nie są czymś przez nas kochanym, szczególnie przez etatowego zmarzlucha, czyli mnie.
W zasadzie ta piękna wyspa stała się miejscem naszej podróży poślubnej, miesiąc miodowy skomasowaliśmy do 8 dni. W maju zeszłego roku ruszyliśmy nocnym Polskim Busem do Berlina, aby stamtąd polecieć hen na kraniec Europy. Tak trafiliśmy do miejsca, gdzie lodowce stykają się z gorącymi źródłami i połaciami zastygłej lawy.
POKOCHAĆ ISLANDIĘ PEŁNĄ KONTRASTÓW
Pomówmy jednak o wyobrażeniach sprzed dotarcia na miejsce. ZIELEŃ! To jest słowo, które non stop kołatało mi się po głowie. Chciałam pojechać w miejsce ociekające zielenią… w maju Islandia nią nie ocieka. Powiedziałabym, że wręcz jej skąpi i dzieli na prostokątne kąski dla owieczek. Akurat trafiliśmy na moment odchowywania małych włochatych chmurek, wszędzie hasały kopytkowce, zawsze po dwie przy mamie.
Druga moja myśl to PRZESTRZEŃ. I tu pojawia się pierwszy kontrast, przestrzeń jednocześnie tam jest i jej nie ma. Możesz jechać drogą nie mijając nikogo i podziwiać rozległe pejzaże, których nie mąci ni jedno drzewo. Po lewej granicą staje się lodowiec, po prawej promienie słońca przecinają wodną łunę, unoszącą się nad falami oceanu. Jednakże GPS wskazuje, że za 2 minuty dojedziesz do BONUSA, czyli najbardziej popularnego dyskontu, który opanował Islandię. No dobra przesadzam, zapewne w mojej okolicy jest więcej biedronków niż bonusowych świnek na całej wyspie (świnka jest logiem tego marketu).
I tak to właśnie jest, że ta przestrzeń jest w zasadzie mała, no bo ileż miejsca może być na wyspie, którą da się objechać w kilka dni? Nam skojarzyła się z małą Ameryką, jeśli chodzi o krajobrazy, a jest ich tu setki. Niech świadczą o tym zdjęcia, które można by rozdzielić na wiele stron świata i podpisywać nazwami różnych miejsc. Czarna plaża z okrągłych kamyczków, mszyste skały, połacie pokryte lodem i oranżowe „pola” z siarczanymi wyziewami… tylko ta temperatura brrrr…
GDZIE HULA WICHER
Islandia słynie ze swoich gorących źródeł, które wybuchają tu i ówdzie, gdyż ta wyspa tak naprawdę cały czas wrze, mimo iż nosi czapkę z lodu ( czyżby kolejny z kontrastów?). To od Geysir’u wzięły swą nazwę wszystkie gejzery świata, niestety ten największy ucichł kilkadziesiąt lat temu, najprawdopodobniej przez ludzką głupotę, czyli monety wrzucane do jego wnętrza. Miał on moc niesłychaną, wyrzucał gorącą wodę 80 m pod niebo od XIV wieku. Na szczęście przetrwał jego młodszy braciszek – Strokkur, który co kilka minut opluwa wszystko wokół, a wiatr dziarsko mu w tym pomaga.
Wiatr, wietrzyk, lekkie podmuchy i zawieruchy, to jest temat na oddzielną historię. Na Islandii wieje zawsze, to jest fakt niezaprzeczalny i niezmienny. Wieje, gdy świeci słońce i kiedy pada deszcz, kiedy próbujesz spać o 3 nad ranem kołysze Twoim kamperem (tak na przyszłość nie stawiaj auta na wzniesieniu, szczególnie gdy jest Twoją sypialnią :). To właśnie ze względu na szaleństwa zefiru obowiązuje styl ubioru na „ogra” względnie „cebulkę”, wiele warstw najlepiej się sprawdza. Na zdjęciu mały instruktaż, jeśli oglądasz na komputerze, to po kliknięciu w zdjęcie wyświetli Ci się ono w całości na ekranie.
ZATŁOCZONA PUSTKA
Wspomniałam już o wspaniałych przestrzeniach i pustych drogach, lecz możesz ich nie uświadczyć, jeśli na Islandię wybierzesz się w sezonie, czyli pomiędzy czerwcem a sierpniem. Z opowieści właściciela jednego z kempingów (tam kempingi są wszędzie!!!) wynikało, że w tym czasie główną drogą obiegającą wyspę jedzie stado aut, nie ma to jak korek w pustce. Może dodam, że w maju byliśmy jedynymi gośćmi ośrodka, który ma do dyspozycji 100 miejsc na samochody – kampery, dom dla gości oraz pole namiotowe. Natomiast w trakcie tych trzech miesięcy to miejsce jest wypełnione po brzegi i to dzień w dzień! Turystów jest wtedy więcej niż rodzimych mieszkańców wyspy!
Nie rozumiem tylko jednego, czemu na owym kempingu prysznice były tylko 2… no można niby liczyć, że 4 (w jednej kabinie dwie słuchawki). Na Islandii panuje zasada bezwstydu w kwestiach natury ludzkiej. Mycie się w jednej dużej kabinie, koło kilku obcych osób? Nie ma problemu! A przed pójściem na basen zdejmujemy gaciorki, no już! do golasa proszę się rozebrać i umyć dokładnie to i owo przed włożeniem kostiumów. Tak, ta naga pani będzie się myła obok, bo po co jakieś zasłonki dodawać?
ŚWIĄTYNIA KOMERCJI
Mogę się założyć, że jeśli Islandia chodziła Ci już po głowie, to słyszałaś też o Blue Lagunie, prawda? A czy wiedziałaś, że to miejsce zostało sztucznie stworzone? Owa cudnie błękitna woda to „odpad” z pewnej fabryki, podobno zdrowotnie bardzo przydatny, ale nie naturalny. Do tego tam zawsze są tłumy, więc jeśli chcesz popluskać się w gorącej wodzie wśród rzeszy turystów, do tego pod obserwacją ludzi siedzących w kawiarni i jeszcze za to grubo zabulić, to polecam 😉 I jeszcze jedno, Islandczycy podobno gardzą tym przybytkiem, bo tam się ludzie myją przed kąpielą w stylu „europejskim” czyli w odzieniu, no i za dobra swojej wyspy płacić nie będą.
Jeśli korcą Cię gorące kąpiele, to lepiej wyszukaj jakieś lokalne źródła. Wszędzie odnajdziesz znaki prowadzące do basenów i kąpielisk, na początku nie wiedzieliśmy, co oznaczają rysunki topiącego się ludzika. Ostatecznie okazało si, że to nie topielec tylko zażywający kąpieli jegomość wskazujący drogę do tej przyjemności. Ja dużo bardziej wolałam wodę w ruchu i nie mam tu na myśli deszczu, tylko fale uderzające o ostre klify oraz wodospady. Wszędzie wodospady, szerokie, wąskie, wysokie i niskie… ledwie widoczne strumienie i ogromne fale przelewające się przez połacie skamieniałej lawy!
TYGIEL KULTUROWY
W zasadzie nie wiem, jak brzmi język islandzki, bo wszędzie rozmawia się po angielsku albo po polsku i we wszelkich językach świata. W sklepach i kawiarniach najprawdopodobniej nie obsłuży Cię rodowity mieszkaniec tylko amerykański student albo Czech, który przyjechał dorobić i przy okazji nauczył się mówić po polsku! Serio, spotkaliśmy owego Czecha i myśleliśmy, że to Polak, bo tak świetnie sobie radził, a w jakiej cudownej kawiarni pracował… umieszczonej w drewnianym budynku z XVIII w.
GDZIE TO DREWNO?
Teraz opowiem o pewnym rozczarowaniu. Jedno z moich wyobrażeń dotyczyło małych, kolorowych i przede wszystkim drewnianych domków. Pomyślmy jednak logicznie, skąd drewno na Islandii, jak tam ledwie marne choinki rosną i to sztucznie nasadzone? Pierwszy dzień, z lotniska podjeżdżamy do pobliskiej miejscowości aby zrobić zapasy jedzonka. Coraz bardziej zbliżamy się do urokliwych domków… ej! zaraz, zaraz… one są obite blachą imitującą deski! Co lepsze owe domki potrafiły być ponad 100 letnie, a i tak miały blaszane obicie. Jednak trafiliśmy też na kilka drewnianych rarytasów, które mogliśmy obejrzeć także od wewnątrz.
NORWESKO – DUŃSKA KOMPILACJA MUZEALNA
Było już o owieczkach i siarkowych polach, zamoczyliśmy już kuper pod wodospadem i uciekliśmy z Blue Laguny, jednak co to wszystko ma wspólnego z Podróżami Śladami Rzemiosła? Ha! a no ma, bo wśród metalowych chatek kryją się takie z drewna, co to pamiętają pierwszych osadników. No dobrze, trochę przesadziłam, bo nie o domki Wikingów mi chodziło, a o XVIII i XIX wieczne budynki, które stały się skansenami.
W ich wnętrzu nie odnajdziesz wyznaczonych tras, ni sznurków oddzielających Cię od artefaktów minionych wieków. Nie nadepniesz na odcisk pani pilnującej ekspozycji, nikt też za Tobą nie podąży, gdy zbytnio się wychylisz z obranej ścieżki i nadepniesz na dywan. Za to będziesz mogła przenieść się do innej epoki, przeczytać dawno porzucone notatki, kontemplować splot ręcznie wydzierganej sukienki, czy podziwiać czyjś zgryz zanurzony w szklance…
Tak właśnie wyglądają islandzkie muzea ukryte w małych miejscowościach o kilku ulicach, które niegdyś tętniły życiem, jako miasta portowe, a teraz hula w nich wiatr. Choć zapewne inaczej wygląda to w sezonie 😉 Na zdjęciach odnajdziesz ujęcia z dwóch placówek:
- DOM NORWESKI – Muzeum urządzone w domu z XIX stulecia w miejscowości Stykkishólmur, na które wpadliśmy przypadkiem i nie było o nim ni słowa w przewodniku.
- DOM DUŃSKI – Muzeum dziedzictwa Árnessýsla – Dom Kupców w Eyrarbakki, założone w domu z XVIII w. i przynależących budynkach.
CO MI UMKNĘŁO?
OCH! Tak wiele jeszcze chciałabym Ci opowiedzieć, ale zdaję sobie sprawę, ze nie wszystko się da, dlatego na koniec wciskam tu jeszcze kilka ważnych dla mnie punktów
LAWA
W zasadzie większość powierzchni, na której stawialiśmy swe stopy, to lawa. Pofałdowana jakby zaraz miała ruszyć z miejsca lub naszpikowana ostrymi krawędziami, które chcą rozerwać Cię na strzępy. Czasem skrywała się pod połaciami mięciutkiego mchu udając przyjazną przestrzeń, miękką niczym puchowa kołderka, nic bardziej mylnego. Innym razem zmielona i zamieniona w drogę, którą przemierzaliśmy zakamarki Islandii lub kosmetyki naturalne.
JASKINIE
Nie jedna ukrywa się pod bazaltową powierzchnią, a znajdzie się też kilka takich, które można zwiedzać. Osobiście polecam The Cave (oznaczona na mapce), na ich stronie odnajdziesz bardzo fajne filmiki z wnętrza. My jako farciarze trafiliśmy na przewodniczkę z Polski i mieliśmy full inclusive wycieczkę tylko we dwoje, zamiast tłumnego dreptania 🙂 Dowiedzieliśmy się sporo o tym, jak takie miejsca powstały oraz że po kolorze, składzie i strukturze lawy można ocenić kiedy płynęła. Czasem między kolejnymi warstwami są setki lub tysiące lat!
SPANIE GDZIE OKIEM SIĘGNĄĆ
Jednym z mitów, z którym się spotkałam jest informacja, że na Islandii można zatrzymać się samochodem, gdzie popadnie i zrobić tam sobie nocleg. Rzeczywiście istnieje zezwolenie na takie działanie, które obostrzone jest dwoma zasadami: nie można zatrzymać się zbyt blisko jakiegoś kempingu oraz na czyjejś działce. Jak dla mnie wszystko jest jasne, niech mi teraz ktoś pokaże nieogrodzony teren!!! No chyba tylko na lodowcu. Na Islandii wszędzie są płoty, choćby składające się jedynie ze starych palików i drutu. Jedziesz przez nieużytkowe pustkowie, płotek i tak dzielnie się tam trzyma. Nie da się także tak po prostu zboczyć z drogi, gdyż jest ona wyniesiona nad pola lawy, których nie pokona nawet terenowe auto. Nie dziwne, że w tym kosmicznym krajobrazie, zmieniającym się z kilometra na kilometr powstaje tak wiele filmów fantasy, chociażby Gra o Tron.
DAY ALL THE TIME!
W maju panował już dzień polarny, czyli noce nigdy nie były tak naprawdę ciemne, raczej szare. Na Islandii głównie ogląda się przyrodę, więc plusem jest fakt iż można to robić dłużej, choć po pewnym czasie zaczyna się odczuwać tą wzmożoną aktywność. Nieraz środek dnia był równie szary jak koło północy, a po 5 minutach wychodziło ostre słońce. My mieliśmy szczęście, bo przez pierwsze 3-4 dni non stop świeciło, potem niebo zasnuły chmury, ale akurat jak wysiadaliśmy z auta wychodziły spod nich nieśmiałe promyki.
PUSTY PORTFEL – PEŁNA KARTA
Wreszcie mam dla Ciebie jakąś praktyczną informację związaną z cenami i płatnościami na Islandii.
- Jeśli chcesz zachować czystość, miej przy sobie monety! Bardzo trudno je zdobyć, ale są niezwykle przydatne, gdy chcesz się… wykąpać. Na kempingach są zamontowane prysznice połączone z systemem płatności. Wrzucasz pieniążek do automatu, a on wyświetla Ci ile minut potrwa Twój prysznic. Wszyscy gotowi? Możemy zaczynać? To zaczynamy nasz prysznic, już!!!
- Niemal wszędzie zapłacisz za wszystko kartą płatniczą, nawet za bramkę prowadzącą do toalety, choć te zazwyczaj są darmowe i zawsze z ciepłą wodą 🙂
- Nie przeliczaj na złotówki, bo zaboli. Hamburger za 300 zł, a może zupa rybna za 50 zł? Niestety tak to wychodzi, jeśli chcesz zjeść coś ciepłego „na mieście”, chyba że idziesz na żywioł i kupujesz w Bonusie „grill” turystyczny i jedzonko. Tylko pamiętaj, że zanim ów ustrojstwo się rozgrzeje może zacząć padać. A i jeszcze jedno, jeśli jesteś na diecie pod żadnym pozorem nie idź w stronę tych największych półek, tych wszystkich drażetek, ciasteczek i lukrecjowych żelek otoczonych w pieprzu (to akurat nie był mój najlepszy wybór).
I jak myślisz, da się pokochać Islandię, tą surową krainę pełną wewnętrznego gorąca?
Jeśli planujesz wyjazd, to nie bój się pytać, trochę praktycznych porad jeszcze zostało mi w rękawie i chętnie podzielę się tą wiedzą 🙂
Pozdrawiam ciepło
Marta 🙂
